IUI behandeling

Ik maakte een afspraak bij de huisarts, want ik voelde gewoon dat het spontaan niet ging lukken. Ik was best zenuwachtig, want ik wist niet wat mij te wachten stond. We werden doorverwezen voor een IUI behandeling.

15 Januari 2010

Lees deel 1 hier .

We waren al best een tijdje bezig om zwanger te raken, maar ik ‘hoorde’ dat je minimaal 2 jaar bezig moest zijn voordat je door werd verwezen naar het ziekenhuis, dus heb ik een beetje gelogen. Ook al vertelden ze mij op het ziekenhuis dat ik zo zwanger kon raken, omdat mij niks mankeerde, geloofde ik het toch niet en dus werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis.

Wat is IUI?

IUI staat voor Intra Uteriene Inseminatie . Het is de meest uitgevoerde vruchtbaarheidsbehandeling in Nederland. Het verschil tussen een normale kunstmatige inseminatie is dat het zaad een kortere weg hoeft af te leggen.  Bij IUI word het zaad via een dun slangetje in de baarmoederhals gebracht en hoeft zo dus een kortere weg af te leggen naar de eicel.

Ik kon medicijnen bij de apotheek ophalen en starten met de behandeling. Alle kosten kreeg ik vergoed van mijn zorgverzekeraar.

Elke dag om dezelfde tijd moest ik een week lang hormonen spuiten, daarna voor controle naar het ziekenhuis en zo konden ze bekijken hoe lang ik nog moest doorgaan met hormonen spuiten.

”Gelukkig viel het mee”

Hormonen spuiten

Ik weet nog dat ik het de eerste keer best eng vond om bij mezelf te spuiten. Maar het viel heel erg mee en het deed helemaal geen pijn. Toen ik 5 dagen bezig was met hormonen spuiten moest ik voor controle naar het ziekenhuis om te kijken hoeveel ei blaasjes ( follikels ) er op de echo te zien zijn. Het waren er ‘maar’ 2 en ik moest nog even doorgaan met de behandeling.

Na een paar dagen moest ik weer voor controle naar het ziekenhuis en de 2 follikels waren nog maar amper gegroeid. Waar eerst geen follikels zaten waren er nu 4, maar die waren kleiner dan 10 cm doorsnee en dat moet zo tussen de 18 en 25 zijn. Dus ik moest meer hormonen spuiten en mij een paar dagen later weer melden op het ziekenhuis.

Zaad inbrengen

Ik was ongeveer 2 weken aan het spuiten en nu zag het er iets beter uit. Er waren in totaal 3 eitjes ‘goed’ ( waar ze niet zo blij mee waren, want dat heb je dus kans op een meerling ), maar ik moest weer doorgaan met spuiten totdat ze iets groter gegroeid waren en dan kon het eindelijk gaan gebeuren!

Twee dagen van tevoren kreeg ik een spuit om mijn eisprong op te wekken en daarna kon het zaad ingebracht worden. Ik was er heel zenuwachtig voor, maar eigenlijk stelde het niks voor. Het was zo gebeurd! Ik weet wel dat ik heel bang was nadat het was ingebracht om naar de wc te gaan, want ik dacht dat ik het er anders zo weer uit zou plassen dus stelde ik het zo lang mogelijk uit om naar de wc te gaan.

”En toen kon het tellen beginnen”

Krampen en pijn

Ik wist natuurlijk wanneer ik ongeveer mijn menstruatie kon verwachten en ik telde de dagen af. Opeens had ik ook een heel ander gevoel in mijn buik en voelde steken in mijn zij. Ik bleef maar staren in mijn agenda, maar daar ging het natuurlijk niet sneller van. De dagen kropen voorbij!

Ik kreeg last van krampen en pijn in mijn onderrug; een gevoel alsof ik ongesteld ging worden. Ik ging om de haverklap naar de wc om te kijken of ik ongesteld was geworden, maar dat was gelukkig niet het geval. De pijntjes werden minder, maar de spanning en de onzekerheid zijn zo frustrerend!

Ik ging naar mijn werk en ook daar bleef ik maar naar de wc gaan, maar nog altijd was er niks aan de hand. Totdat ik ’s middags weer naar de wc ging en toen kon ik wel door de grond gaan. Het was gebeurd, zo oneerlijk!

Huilend heb ik naar het ziekenhuis gebeld om een nieuwe afspraak te maken voor een echoscopie en dan kon het proces weer van voor af aan beginnen….

Hoe vaak ik de IUI behandeling heb gehad lees je de volgende keer. Lees deel 3.