Afscheidsfotografie. Steeds vaker worden er tijdens een uitvaart foto’s gemaakt. Een foto is immers een mooie tastbare herinnering aan je dierbaren. Voor nabestaanden bieden foto’s een troost en kunnen ze helpen bij het rouwproces. Ron Rensink is afscheidsfotograaf en fotografeert als een herinnering van het leven.
Afscheidsfotografie
Persoonlijk wil ik mijn geliefden herinneren zoals zij waren. Aan de mooie en fijne tijden met een lach. Er zijn echter ook mensen die een afscheidsfotograaf bij de uitvaart willen hebben. Foto’s betekenen heel veel voor nabestaanden en de foto’s van een afscheid kunnen je helpen bij het rouwproces.
Door middel van afscheidsfotografie is het fijn om terug te kunnen kijken hoe de dag is verlopen. Ron Rensink krijgt het vertrouwen van mensen om bij een intens verdrietige gebeurtenis aanwezig te zijn en het is dan ook heel dankbaar werk.
Om je dierbaren altijd dichtbij je in de buurt te houden kun je op een speciale plek in huis een mooie urn neerzetten. Urnen geven een tastbare herinnering en helpen om het rouwproces een plekje te geven. Een mooi gedenkteken waar je elke dag even naar kan kijken.
Afscheidsfotograaf
”Zij zijn niet diegene die achterblijven, dat waren wij”
Afscheidsfotografie is bij Ron ontstaan na het overlijden van zijn ouders. Hij heeft helemaal niets van deze dagen en weet zelfs niet waar hun as is verstrooid, omdat zijn ouders het zelf niet zo nodig vonden en het zo goed als niet bespreekbaar was. ”Maar”, zegt Ron, ”zij zijn niet degenen die achterblijven, dat waren wij”. Hij vond dat hij daar iets mee moest doen voor andere mensen.
Naast afscheidsfotografie fotografeert Ron ook: stilleven, evenementen, landschappen, mensen, dieren en architectuur, maar haalde onvoldoende bevrediging uit zijn werk. Toen de moeder van een vriendin overleed, vroeg zij Ron of hij daar foto’s van wilde maken.
Hoe lang ben je afscheidsfotograaf?
Twintig jaar geleden kwam ik voor het eerst met afscheidsfotografie in aanraking. Gelukkig zien mensen er steeds meer de waarde van in en is de taboe eraf.
Elke levensfase wordt gevierd en op beeld vast gelegd van af de geboorte al, dus waarom de laatste levensfase niet?
Mensen halen achteraf heel veel kracht uit mijn foto’s. Zo’n dag gaat in een roes aan je voorbij, vaak weet je niet eens wie er allemaal zijn geweest, wie er achter je zat, hoe vol het uitvaartcentrum of de kerk is geweest.
Hoe ga je te werk? Kom je bij de mensen thuis om hun wensen te bespreken?
Ik maak na een gesprek vaak per telefoon een afspraak, dan kom ik bij de mensen thuis. Soms komen ze er niet aan toe en is het teveel geregel vooraf om de uitvaart te regelen, maar ik pas mij aan naar dat wat de familie wenst.
Het komt zeker voor dat ik bij de mensen aan huis kom. Soms regelt de persoon die ziek is het nog met mij dat is wel een hele bijzondere situatie hoor.
Ik werk bijna door het gehele land.
Vond je je eerste afscheid fotoreportage moeilijk?
Niet moeilijk maar vooral spannend. Zijn de beelden wat zij verwachten, loop ik niemand in de weg, maak ik niet te veel geluid, raak ik zelf niet geëmotioneerd en hoe ga ik daar mee om. Wat zet ik wel en wat zet ik niet op de foto?
Nu raakt elke uitvaart mij nog steeds ik vind ook dat dat hoort bij mij ook al is het mijn werk.
Ik heb altijd tegen mijn partner gezegd dat wanneer een uitvaart mij niet meer raakt moet ik er mee stoppen, want dan ga ik op de automatische piloot en dat is iets wat ik echt NIET WIL.
Wat is je moeilijkste afscheid fotoreportage?
Dat is lastig om te benoemen, elke reportage doet iets met mij, de ene blijft wat langer op mijn netvlies dan de ander.
Ik heb een afscheidsreportage gedaan van een jongen van dezelfde leeftijd als van mijn eigen dochter (24). Als je dan al die verdrietige vrienden gearmd om de overleden persoon ziet staan en hem vervolgens naar de auto dragen krijg ik het zeker lastig.
Ook heb ik een uitvaart meegemaakt waar het eerste lied bij binnenkomst hetzelfde is als die op mijn uitvaart lijstje staat, dan moet ik ook wel even wat wegslikken.
Het is bijzonder dat mensen jou het vertrouwen geven om bij deze verdrietige en intense dag aanwezig te zijn.
Dat is ook heel fijn om dit voor mensen te mogen maken, daar ben ik de mensen ook heel dankbaar voor. Dat zij in één van hun meest kwetsbare periode mij toe willen laten.
Achteraf hoor ik vaak dat zij niet eens hebben gemerkt dat ik ben geweest. Dat is voor mij dan erg fijn om te horen.
Wil je meer weten over afscheidsfotografie van Ron Rensink? Neem dan een kijkje op zijn website of Facebookpagina.
Lees ook: Een gedenksteen.
Hoe denk jij over afscheidsfotografie?
Ik heb respect voor het werk wat Ron doet. Het lijkt me niet makkelijk maar het is een goed idee om er over na te denken of je een fotograaf of videograaf op je uitvaart wilt.
Ik denk dat het heel waardevol kan zijn. Er worden foto’s gemaakt bij trouwerijen, dus waarom niet bij een begrafenis.
Ik snap dat het voor sommige mensen heel veel waarde kan toevoegen. Maar ik persoonlijk zie het er nut er niet van in. Ik wil de mensen liever herinneren zoals ze waren toen ze leefde. Ik heb niks met de dood en wil daar ook zeker geen foto’s/herinneringen van.
Ik vind het erg mooi. Ik heb zelf een paar foto’s gemaakt van mijn vaders begrafenis en het voelde wel een beetje raar om foto’s te maken, maar ik ben blij dat ik ze heb
Ik denk dat afscheidsfotografie heel waardevol kan zijn. Zoals het terug kijken op zo een dag. Zo’n dag gaat toch al in een roes voorbij zoals al gezegd werd. Maar moet wel je ding zijn. Goed dat het bestaat!
Kan inderdaad erg mooi zijn maar weet niet of ik er zelf per se gebaat mee zou zijn.
Pfoe! Dat lijkt me vreselijk moeilijk om te doen.
Geen idee of ik het zou willen ook, maar ik kan me wel voorstellen dat sommige mensen er behoefte aan hebben!
Mooi om te horen dat hij met veel lof dit werk doet. Dan moet je wel echt een mensenmens zijn. Heel mooi vind ik.
Erg mooi om te lezen dat dit jouw beroep is. Het lijkt me zelf erg lastig om aan de verwachtingen van de nabestaanden te voldoen. Wel geloof ik dat men er veel kracht kan putten uit de herinneren en foto’s die gemaakt worden.