Het verlaten boerderijtje

Het was de bedoeling om naar het bos te gaan, maar we kwamen uit bij dit oude verlaten boerderijtje. En het is niet zomaar een boerderijtje, maar één met veel herinneringen.

Het bos

Op een mooie zonnige dag had ik besloten om met de kinderen naar het bos en de kinderboerderij in Hengelo te gaan. Een goed gevulde tas mee (met eterij natuurlijk), regenlaarzen aan en op naar het bos.

Teleurstelling

Toen iedereen uit de auto was gestapt en ik Brent had wakker gemaakt om in de buggy te zetten liepen we enthousiast naar het bos. Maar daar aangekomen stond er een groot hek voor. We konden niet naar de kinderboerderij i.v.m. vogelgriep dus ook het bos was verboden toegang.

Met teleurgestelde gezichtjes liepen de kinderen weer naar de auto (nog geen 10 meter verder). ”Waar gaan we nu heen mama?”. ”Ik wil naar het bos”.

”Tja”,dacht ik,“waar gaan we nu heen?”. Ik kon eigenlijk geen ander bos in de buurt bedenken. We stapten in de auto en ik bedacht onderweg wel waar ik naartoe zou rijden.

Het verlaten boerderijtje

Voordat we zijn verhuisd naar Duitsland woonden we in Hengelo in een heel knus boerderijtje. Daar was ook een bos bij waar we altijd met de honden liepen en dus besloot ik daar heen te rijden. Dan kon Deon ook meteen zien waar papa en mama vroeger hebben gewoond. ”Waar was ik dan mama?”, vroeg Deon. ”Toen bestond jij nog niet”. En ja dat is wel een beetje ingewikkeld om te begrijpen, dus denkt hij dat hij toen nog in mijn buik zat.

Ik ben hier al in geen 10 jaar meer geweest en het is erg jammer dat het er nu zo bij ligt ; onbewoonbaar en verlaten. Maar ik kan mij precies voor de geest halen hoe het eruit zag en zo zag en hoorde ik het heel even ook. Met veel bloemen, de kippen en de ganzen, de honden die blaffen en mijn Varkentje.

Varkentje

Toen ik Varkentje kocht was hij zo klein als een cavia. Het zou ook een mini varken blijven, maar is ietsje groter uitgevallen 🙂 . Hij was erg lief, ondeugend en heel tam.

Nieuwsgierig

Deon wilde heel graag binnen kijken (en ik eigenlijk ook wel), maar helaas was alles dichtgetimmerd. ”Heeft papa dat op de muur getekend, die botjesmannen?”, vroeg Deon.

Zoals het er nu bij ligt kan je je er natuurlijk geen voorstelling van maken dat hier iemand heeft gewoond.

Boswandeling

We besloten om naar het bos te gaan, maar zoals de boerderij eruit ziet, zo ziet het bos er ook uit. Nick heeft toentertijd met de tractor alles ‘open’ gemaakt en wandelpaden gecreëerd, maar nu is alles dichtgegroeid en is er geen pad meer om te wandelen.

We konden nog wel om het bos heen op het verharde pad, maar volgens Deon was dit dus geen echt bos. Het enigste leuke hiervan was het springen in de waterplassen.

Het dagje bos was helaas niet zo geslaagd, maar Deon vond het boerderijtje wel erg interessant en spannend.

Wat was jou ‘gekste’ huisdier?