Eicel invriezen | #1

We hadden één eicel in laten vriezen. Het is niet gezegd dat de eicel(len) het proces goed overleven en daar word ook geen garantie op gegeven . We wilden nog even wachten met het terugplaatsen totdat Deon 2 jaar is geweest.

Vitrificatie

Zo heet de techniek waarmee het invriezen wordt gedaan. Er ontstaat geen ijsvorming van de speciale invriesvloeistof, maar een soort glasfase. Met deze methode hebben de ingevroren eicellen een hogere kans om na ontdooiing verder te kunnen functioneren.

Met een contract wordt vastgelegd dat je de eicel(len) in laat vriezen. Hoe meer ingevroren eicellen, hoe hoger de kans van slagen. Het eerste half jaar zijn er geen kosten. Daarna betaal je elke 6 maand € 150,- voor het opslaan van de eicel(len).

Eicel

Om na een jaar weer die molen in te gaan wilde ik nog niet direct. Maar te lang konden we ook niet wachten, want de kans dat het dan zou slagen werd steeds kleiner. We besloten nog even een jaartje te wachten en dan zouden we ons ingevroren eitje laten terugplaatsen.

In de overgang?

Ik voelde dat er iets was. Ik was nu ruim een week overtijd, terwijl ik anders de klok erop gelijk kan zetten. Dit kon toch niet waar zijn dat ik in de overgang was? Zwanger kon sowieso niet, want ik zou toch niet spontaan zwanger kunnen raken (is mij verteld). Het was 30 juni 2013 en Deon was die maand ervoor net 1 jaar geworden.

Ik vertelde aan Nick dat ik een week overtijd was en ik was bang dat ik in de overgang zat. Hij vond het maar raar. ”Je kan toch ook wel zwanger zijn?”. Nou, in de praktijk zou het wel kunnen, want ik ga er niet vanuit dat ik ooit spontaan zwanger zou kunnen raken. Maar ik vrees van niet. Direct stapte Nick in de auto om een zwangerschapstest te halen.

De zwangerschapstest 

Daar zat ik op het toilet met de zwangerschapstest in mijn hand. Ik moest niet eens naar de wc en besloot om het bed op te maken. Toen ik daarmee klaar was liep ik naar het toilet, maar ik durfde de test niet te doen. Natuurlijk wilde ik graag zwanger zijn, maar ons is gezegd dat dit niet mogelijk was. Ik hoopte het wel, maar wilde gewoon niet teleurgesteld worden.

Ik raapte mijn moed bij elkaar en deed de test. Het zandlopertje in het beeldscherm bleef maar knipperen. Dit duurde lang en dus ging ik maar weer even iets anders doen. Toen ik terug liep om te kijken stond er: ”ZWANGER”. Misschien is de test niet goed, want ik wachtte op het woordje ”niet”. Ik kon het gewoon niet geloven (en Nick zat ondertussen beneden nog steeds te wachten).

Een wonder

Ik vertelde het huilend aan Nick. Hij dacht natuurlijk dat het niet goed was, maar deze tranen waren van geluk. Daar stonden we in elkaars armen te huilen. Deon snapte er natuurlijk niks van en begon spontaan mee te huilen. Dit was een wonder wat we nooit hadden verwacht.

We hadden een fotoshoot gepland en op dezelfde dag kreeg ik een bevestiging van de vrouwenarts dat ik 5 weken zwanger was.

De eicel in de vriezer moest dus nog maar wachten, maar voor hoe lang?

Lees ook deel 2.