De vakantie is alweer voorbij en Brent mag voor het eerst naar de Kindergarten. Hij was erg enthousiast en kon niet wachten om naar school te gaan, maar dat zei hij toen hij nog thuis was. Hoe is de eerste schooldag verlopen? Vond hij het leuk, miste hij mij, begon hij te huilen en moest ik er de hele tijd bij blijven?
Naar de Kindergarten
Met de leeftijd van 3 jaar mag je kindje naar de Kindergarten en dat is maar goed ook, want hier thuis hebben ze het wel een keer gezien. Het is tijd voor iets nieuws en om vriendjes te maken.
De vakantie is best snel voorbij gegaan en voor ik het wist stond ik de schooltassen alweer in te pakken en de broodtrommels te vullen. Nu heb ik er een extra broodtrommel bij, want Brent (3,5 jaar) mag voor het eerst naar school. Ik vertelde hem enthousiast dat hij nu ook naar school mocht en daar had hij ontzettend veel zin in zijn eerste schooldag (ik ook trouwens).
De eerste schooldag
Bij ons op de Kindergarten hebben ze een hele rare regel (vind ik) waar ik het niet mee eens ben, maar goed ik luister braaf. Voor de jongste twee begon de school een dag eerder dan de Grundschule en Deon was nog gezellig een dag extra bij mij. Hij mag nog niet alleen thuis blijven en dus moest hij mee, maar op zijn nieuwe fiets wilde hij dat graag.
Het probleem was wel dat er een kans in zat dat we er de hele ochtend moesten blijven en daar had Deon natuurlijk niet zoveel zin in. Vrolijk fietsten we naar school en enthousiast rende Brent zijn klas binnen.
Hij liep meteen de trap op naar boven om daar met het speelkeukentje te spelen zonder mij een kus te geven! Ik sprak met de juf en zei dat als er iets, zij mij natuurlijk kan bellen. ”Blijf je niet hier?”, vroeg ze. ”Nee, Deon is vandaag vrij en ik zie dat hij zich vermaakt. Hij weet dat hij naar school moet dus dat zit wel goed”. Ze was het er niet mee eens, maar ik mocht gaan. Ik gaf Brent een kus en zei dat ik hem straks weer zou ophalen, Dat vond hij goed.
De telefoon
We waren thuis en ik hield mijn mobiel in mijn broekzak en de vaste telefoon op tafel. ”We zijn al een uur zonder Brent”, zei ik tegen Deon. Hij lachte en we keken naar de telefoon. Zal hij overgaan? Ik zat er eigenlijk een beetje op te wachten totdat ik de telefoon kon opnemen, want dat had ik wel verwacht.
De tijd verstreek, maar nog altijd geen telefoontje. Ondertussen ben ik gaan poetsen en voor ik het wist was het alweer bijna 12.30 uur. We stapten op de fiets en fietsten naar school om de jongens op te halen. Ze waren buiten aan het spelen en hadden veel plezier.
Zijn eerste schooldag op de Kindergarten ging ontzettend goed. ”Maar morgen kan het zomaar anders zijn”, zei de juf.
Lees ook: Wat als je peuter met tegenzin naar school gaat?
De tweede dag op school
Brent vertelde mij wat hij allemaal had gedaan en hij vond het leuk. ”Morgen weer naar De Kindergarten?”, vroeg ik. ”Jaaaa”, zei Brent enthousiast.
De tweede dag moesten alle jongens naar school. Brent rende meteen weer de trap op naar boven om daar te spelen en weer keek hij niet op of om naar mij. Dan kon ik ook wel gaan dacht ik. ”Brent, mama gaat naar huis, kus”, maar dat was niet de bedoeling volgens de juf.
Ik moest hier blijven, want ik had Deon nu immers niet meer thuis. ”Ik heb ook nog andere dingen te doen, dacht ik bij mezelf en er is toch niks aan de hand?”. Hij vermaakt zich uitstekend en als er iets is ben ik binnen 5 minuten op school. Nee, naar huis gaan was geen optie. Ok, dan ga ik op de gang zitten, stelde ik voor, maar ook dat mocht nog niet. Eerst moet ik in de klas blijven zodat hij weet dat ik er ben en als het dan goed gaat moet ik wachten op de gang.
Zij hebben de ervaring dat als mama er niet meer is de kinderen in paniek kunnen raken en dat ze dan helemaal niet meer naar school willen. Mijn mening is anders. Als ik er ben denkt hij dat ik er morgen, overmorgen en volgende week ook nog ben en dat ga ik echt niet doen hoor. Ik ken mijn kind en ik weet hoe dat dan gaat, dat werkt juist averechts. Zijn eerste schooldag ging super goed en dan kun je natuurlijk wel een dipje hebben, maar daar ging ik niet vanuit.
Maar goed ik ben de beroerdste niet (wel een beetje chagrijnig) en braaf ging ik op een kleuterstoeltje zitten. Brent was boven aan het spelen en dacht dat ik al weg was. Ik keek een beetje om mee heen, keek naar de klok, zag een draadje aan mijn broek hangen en rukte het eraf. Daar zat ik dan, het leek wel alsof ik straf had.
Samen spelen
Uiteindelijk kwam hij beneden. ”Hi mama, zei hij (verbaasd dat ik er nog was), ik ga tekeningen maken”. Hij pakte een stuk papier en liet ook zijn tekeningen van gisteren zien. Samen gingen we knippen, plakken en tekenen. Na drie tekeningen zei ik dat ik zo naar huis zou gaan en dat vond hij best. Er was ruim een half uur verstreken en van de juf mocht ik nu op de gang wachten. Ik gaf hem een kus. ”Dag lieverd, tot straks”. ”Doeg mama”. Ik vroeg mij af hoe lang ik daar moest wachten.
Vijf minuten zei ze mij en als het dan goed ging mocht ik gaan. Dat was te overzien en ging zitten en wachten. Na een paar minuten ging de deur van de klas open en ik dacht: ”Ja, nu huilt hij vast en kan ik weer verder met knippen en plakken”.
”Je mag gaan hoor. Hij is nu met E. aan het spelen met de dinosaurussen”. ”Oh, echt ik mag gaan?”. Ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat het zo makkelijk ging, maar stond op, liep weg en keek nog even achterom of ze mij toch niet achterna kwam, maar er was niemand te bekennen.
Alleen thuis
Ik deed oortjes in, luisterde muziek en maakte een grote omweg naar huis. Eenmaal thuis was het stil, heerlijk stil. De telefoons had ik paraat, maar ze zijn niet overgegaan. Nog één dagje en dan is het alweer weekend. Dat is wel fijn dat ze in het midden van de week beginnen, dan kunnen ze even wennen. Ben erg benieuwd hoe het dan zal gaan, maar verwacht eigenlijk geen problemen.
De eerste schooldag ging top en de tweede ook. Hij was er aan toe, maar ook ik en we hebben allebei niet gehuild.
Lees ook de meest voorkomende kinderziektes op kinderdagverblijf.
