Als hij eenmaal staat is het prachtig. De gezelligheid en de sfeer wanneer de kerstboom staat geeft een blij en knus gevoel. Maar dat blije en knusse gevoel heb ik voor de tijd niet. Het is elk jaar hetzelfde liedje met die dennenboom met zijn takken ”oh zo wonderschoon.” Nee, de kerstboom optuigen is niet echt mijn ding.
Het kerstgevoel
De kerstboom staat pas bij ons thuis wanneer Sinterklaas naar huis gaat. Op 6 december wordt de Sinterklaasversiering opgeruimd en maakt het plaats voor kerstversiering. We beginnen altijd met de boom, daarna komt de rest van de kerstdecoratie.
Als alles staat (en dat duurt dan zeker wel ruim een halve dag) is het zo gezellig thuis. Er is meteen een kerstgevoel met al die lampjes en sfeervolle decoratie. Dan ben ik blij. Het zit er weer op. Alles staat en ik ben tevreden. Ik kijk om me heen en alles is leuk en mooi. Maar eerst moet de kerstboom staan en daar heb ik wel zo’n hekel aan.
De kunstkerstboom
Wij hebben een kunstkerstboom, een hele mooie, net echt. Hij ligt in een doos in de schuur bovenop een plank. Eerst moet er een trapje worden gepakt, wat nog niet zo’n probleem is, maar als ik nou niet zo’n verzamelwoede had kon ik er makkelijk bij. Nee, zo makkelijk gaat dat niet. Eerst moeten er potten, manden en dozen verschoven worden, dan op een trapje gaan staan en die grote doos met kerstboom boven mijn hoofd tillen én voorzichtig van het trapje af.
So far, so good.
De kerstboom optuigen
De doos, die bijna uit elkaar valt, neem ik mee naar de woonkamer, waar de jongste al in de bakken met kerstballen aan het graaien is. Ik zet Sky radio erop met gezellige kerstliedjes en we zijn helemaal in de stemming.
Het opzetten van de kerstboom is echt een eitje. Je schuift de stangen in elkaar, sorteert de takken en kijkt welke kleur waar moet en klikt de takken erin. Niks geen moeilijks aan en super snel. Eerst wordt de standaard neergezet en de stangen erin geschoven. Samen met de jongste sorteer ik de takken op kleur. Ik noem een kleur, hij geeft ze aan. Vrolijk zing ik mee met Wham en ben helemaal in mijn Kerst sasje.
Maar als de stangen in elkaar zijn geschoven valt het me op dat de boom te klein is. Er moet nog een stang zijn, want ik weet dat ik voorgaande jaren niet zonder opstapje de piek erop kon zetten. Nee, er mist een stang. Wat ik me nog kan herinneren van vorig jaar, is dat ik iets van de kerstboom ben vergeten in de doos te stoppen en het ‘ergens’ op een logische plek heb neergelegd. Dat moet dus die stang zijn.
Kerstboom stress
Zo kunnen we geen kerstboom optuigen. Eerst moet ik opzoek naar die stang. Overal heb ik gekeken, maar nergens iets te bekennen. Gek wordt ik ervan. Ik zie mezelf al naar een bouwmarkt rijden om dan toch maar een echte boom te kopen, want zonder kerstboom kan echt niet.
Totdat ik opeens een helder moment kreeg, zomaar uit het niets. Ik dacht namelijk: ”Wat nou, als ik eerst even de kleuren van de takken nakijk of die overeenkomen met de kleuren op de stang. Dan kom ik niks tekort.”
Ik weer naar binnen en samen met de jongste checken we de kleuren. Alles klopt. Hij geeft me de takken aan en ik klik ze erin. Nog steeds is de boom heel klein, maar dan bedenk ik me dat ik de kerstboom altijd op een tafeltje had staan. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, wat dom van me. Hoe ik erbij kom dat ik iets van de kerstboom ergens heb neergelegd, geen flauw idee. Het zal de kerst stress wel zijn. Al dat gezoek en gestress voor niks. De plant wat nu op het tafeltje staat eraf en kerstboom erop. Zo die staat.
Die stomme kerstlampjes
De jongste stond al klaar met de kerstballen, maar nee eerst de verlichting, daarna de ballen. En dat is het ergste: de kerstlampjes. Elk jaar weer hetzelfde.
- Ze zitten in de knoop (terwijl ik dacht ze goed te hebben opgerold).
- Ik kom lampjes tekort.
- Er zijn verschillende soorten strengen lampjes.
Dit jaar kon me niks gebeuren, want ik had een doosje lampjes van mijn moeder gekregen ‘warm wit’.
De overige kerstlampjes zaten niet in de dozen waar ‘kerstversiering’ op staat. Alle dozen hebben we bekeken, maar geen lampjes. Ik begon maar met het doosje wat ik van mijn moeder kreeg, daarna zou ik wel weer naar de schuur gaan om te zoeken. Waarom heb ik niet alles bij elkaar? Ik zet de kerstmuziek uit, dat kan ik er nu even niet bij hebben die herrie.
De eerste streng verlichting zit erin. Op naar de schuur. Maar ik zou niet weten waar ik moet kijken? Toevallig kwam mijn moeder langs voor een kop koffie en zoals iedereen weet, kunnen moeders altijd alles vinden en dus verdween ze in de schuur. Ze kwam aanlopen met een papieren tasje van ICI Paris XL en wat zat daarin? Juist. Nu de lampjes compleet waren kon ik verder, maar toen ik ze aan deed bleek dat de lampjes die ik van mijn moeder kreeg een hele andere kleur hadden: oranje. Niks geen warm wit. Vreselijk, geen gezicht. Dus streng eruit en andere lampjes erin.
Genieten van de kerstsfeer
De kerstboom staat, de verlichting zit erin. Nu kan de boom worden versierd met alle leuke kerstballen en ik zet de radio weer aan.
Als alles klaar is en de dozen weer naar de schuur zijn gebracht pak ik een kop koffie en plof neer op de stoel. Zo. Klaar. Ik kijk tevreden om me heen. Iedereen is blij en heeft dat knusse kerstgevoel. Ja, heel gezellig zo die kerstboom.
Hoe gaat dat bij jou, de kerstboom optuigen?
