Van konijn tot fikse autoschade

Toen ik laatst even een konijn in mijn armen had wist ik het: ik wil een konijn als huisdier. Ik ben dol op dieren en het liefst heb ik de hele tuin vol, maar dat heb ik niet alleen te bepalen. De jongens had ik zo om, maar net die ene deed een beetje moeilijk. Ik haalde alles uit de kast, maar helaas verliep het heel anders dan gepland.

Een konijn als huisdier

Katten, honden, vissen, vogels, muizen, ratten, kippen en een varken, heel veel soorten huisdieren heb ik al gehad, maar een konijn nog nooit. Toen ik er laatst één in mijn armen had wist ik het, zo’n lieverd willen wij ook. Aan ruimte geen gebrek dus waarom niet zo’n schattig huisdier erbij? Ik verdiepte mij in de verzorging en kwam erachter dat je er beter twee kan nemen, omdat konijnen echt gezelschapsdieren zijn.

Geen probleem, want waar er één kan eten kunnen twee er dat ook. Nou ja voor mij zijn twee konijnen geen probleem, vier ook niet hoor en als het aan mijn jongens ligt nemen we er ook nog een paar kippen bij, maar Nick moet altijd roet in het eten gooien en dat was dus een beetje het probleem.

Overhalen

Nick is niet makkelijk over te halen. Nee is bij hem nee, meestal dan, want wie niet waagt wie niet wint en ik deed een poging. Het antwoord wist ik wel: nee. Maar een opgever ben ik niet en dus ging ik voor poging 3, 4, 5 en 6. Uiteindelijk stelde hij zijn antwoord bij naar: ‘ik moet daar even over nadenken’ (wat naar mijn mening al meer naar de ja heen gaat).

De eerste dag was mijn poging mislukt, maar de tweede dag deed ik weer een poging. Twee konijnen had ik al op het oog: een dwergkonijn hangoor en een Franse hangoor en ze waren echt super schattig. Ik gooide al mijn charmes in de strijd en dat werkte, want van een stellige nee, naar een ‘ik zal erover nadenken’, werd het een ‘ok dan’. Daar liet ik natuurlijk geen gras over groeien en maakte meteen een afspraak om dezelfde dag nog het konijntje op te halen.

Drama op de snelweg

De jongens waren super blij met ons nieuwe huisdier en ik natuurlijk ook. Onderweg bedachten we een naam en het zo werd ‘Bendy’ ons konijn. Het doosje met Bendy nam ik op schoot en via de snelweg reden we naar huis.

De snelweg vind ik trouwens vreselijk, maar met Bendy bij me maakte ik mij even niet zo druk, totdat we een hele harde klap hoorden en we bijna van de weg werden gedrukt. Gelukkig reed Nick en kon hij de auto tegensturen, echter reed het busje door.

In dat soort situaties raak ik altijd in paniek en weet ik dus niet wat ik moet doen. ‘Politie bellen‘, zei Nick, maar ik kon door mijn paniek mijn telefoon niet vinden. Ik graaide in mijn tas, waar (gek genoeg) niet veel in zat behalve mijn portemonnee, sleutels en voetbalplaatjes, maar mijn telefoon vond ik niet. Gelukkig zat mijn zwager ook in de auto en hij belde de politie.

Nick reed het busje achterna en ging ernaast rijden en claxonneren. De bestuurde gebaarde en zette zijn busje aan de kant. Gelukkig was iedereen ongedeerd, behalve onze auto, die had van voor tot achter behoorlijke schade (€3000,-). De bestuurder van het busje reed door, (zo vertelde hij) omdat hij dacht dat het alleen de spiegel was.

Toen we stil stonden en naar mijn gevoel heel lang moesten wachten op de politie kreeg Deon opeens de schrik te pakken. Hij was helemaal overstuur. Ik gaf hem de doos waar Bendy in zat en zo kwam hij langzaam weer tot rust.

Allergie

Bendy is super lief en lekker zacht, maar telkens kreeg ik jeuk, zere ogen en ik sliep erg slecht. Gek werd ik ervan. Nick zei me dat dit symptomen zijn van een allergie en dat was natuurlijk niet leuk om te horen. Ik probeerde het nog even aan te kijken, maar aangezien het konijn mijn verantwoordelijk is zag ik helaas geen andere uitweg dan een nieuw gouden mandje voor Bendy te zoeken.

Ik stelde de kinderen al wel vast op de hoogte. Dat vonden ze uiteraard niet leuk om te horen en zelf baalde ik er ook enorm van.

Een nieuw huis

We moesten dus opzoek naar een nieuw huis voor Bendy. Ik stuurde vrienden en kennissen een berichtje of ze misschien iemand wisten die dit schatje wilde adopteren, maar helaas. Echter kwam Nick bij een vriend (waar het ‘ik wil een konijn‘ allemaal mee begon) en hij vertelde dat Bendy hun konijn gezelschap mag houden. Hier heeft hij een goed huis, waar hij heerlijk vrij kan rond huppelen én een vriendje heeft en daar ben ik heel erg blij om. De kinderen vonden het natuurlijk niet leuk, maar Bendy woont niet ver bij ons vandaan dus we kunnen altijd even op bezoek.

Hoe vind jij het om op de snelweg te rijden? En heb je een huisdier?