Mama’s kunnen niet ziek zijn

Vroeger was ik ( bijna ) nooit ziek. Ik wilde dan wel eens een keertje ziek zijn om niet naar school of werk  te moeten gaan, maar ik kon mij niet ziek melden, omdat ik nooit ziek was. Nu ben ik moeder en toch wat vaker ziek, maar mama’s kunnen niet ziek zijn.

Mama’s kunnen niet ziek zijn

Je meld je ziek en dan thuis in je huispak met een dekentje op de bank liggen en niks te moeten. En met ziek bedoel ik dan gewoon een flinke griep of je stront beroerd voelen. Maar als je moeder bent kan je je niet ziek melden en met een dekentje op de bank of lekker uitzieken in bed, nee moeder zijn gaat gewoon door.

Kinderen zijn vaak ziek

Kinderen zijn vaak ziek ( die van mij althans ), alhoewel ik vroeger toen ik kind was bijna nooit ziek was. Ik liep zelfs niet eens met een snottebellen neus! Maar die van mij wel.

Ik kan de hele dag wel met een zakdoek Sten zijn neus vegen. Leuk vind hij het niet en dan gaat hij extra met zijn snottebellen neus  langs de kussens of hij veegt het ergens anders aan af. En als er één verkouden is volgt de rest natuurlijk ook. Helemaal als Sten de hele dag maar kusjes aan Brent geeft, omdat hij Brent zo snoezig vind!

Snottebellen kusjes

Verkouden

Verkouden vind ik niet echt ziek, maar wel ontzettend vervelend. Maar sinds dat Deon naar school gaat zijn wij hier thuis wel heel vaak ziek en niet zo’n klein beetje ook!

Deon begon vorige week. Hij zag er bleek uit, rode kringen onder zijn ogen, hoesten, en had geen eetlust meer. Later kreeg hij er ook nog koorts bij. Als ze ziek zijn verwen je je kinderen altijd iets meer. Lekker in bad en een makkelijk huispak aan. Zorgen dat ze genoeg te drinken krijgen en een paracetamolletje. Ik noem de paracetamolletjes ‘snoepjes’ dus ze eten ze gewoon op. Ik dacht dat het iets beter ging, maar Deon was aan de diarree en moest opeens overgeven. Het heeft twee dagen geduurd dat hij zo slecht was. Nu is hij nog niet helemaal fit, maar hij kan wel weer naar school.

”Ik kreeg opeens krampen in mijn maag”

Ik stapte (net als elke andere morgen) uit bed, ging mij wassen en aankleden en liep naar beneden. Toen ik mij beneden wilde opmaken kreeg ik opeens enorme krampen in mijn maag en voelde dat ik moest overgeven. Ik had de dag ervoor niet veel gegeten dus alles wat eruit kwam was gal, zo smerig! Ik was zo beroerd. Het enigste wat ik wilde was weer terug naar bed, maar ik heb nog drie kinderen die ook uit bed moeten en Deon moest naar school. Ik heb nog even op bed gelegen en ben toen weer naar beneden gegaan om paracetamol te slikken, maar alles kwam er meteen weer uit. Ik kon Deon zo echt niet naar school brengen. Gelukkig kon Nick iets regelen op zijn werk en heeft hij Deon naar school gebracht en ’s middags weer opgehaald.

Je moet gewoon doorgaan

De hele ochtend was vreselijk. Ik kon haast niks, maar ik moest wel, want Sten en Brent zijn er ook nog. Gelukkig waren ze die ochtend redelijk rustig. Ik heb geprobeerd om iets te eten, maar alles kwam er van voor en achter weer meteen uit, drama! Rond 17:00 uur kwam Nick thuis en kon ik eindelijk even op bed gaan liggen. Ik had een ovenschotel en salade dus hoefde ik niet te koken, want dat lukte echt niet.

De volgende dag ging het gelukkig weer iets beter, maar durfde nog niet wat te eten.  Het zal wel één of ander virus zijn geweest en gelukkig duurde het maar één dag ( dacht ik ).

Rommelende maag

’s Nachts in bed voelde ik mijn maag weer rommelen en kon slecht slapen. De volgende morgen had ik precies hetzelfde weer! Nu kon Nick niks regelen en moest ik Deon zelf naar school brengen. Het zweet brak mij alle kanten uit, maar het ging goed. Thuis plofte ik eerst maar op de bank, maar Brent werd wakker en wilde een flesje. Ik wist dat dit een hele lange dag zou worden. ’s Middags ging het wel iets beter.

Wij hebben thuis wel eens vaker zoiets gehad, maar dan was het toevallig weekend en dan konden wij elkaar aflossen. Nu stond ik er alleen voor en dat was niet makkelijk. De kinderen hebben natuurlijk ook aandacht nodig en je blijft bezig met eten klaarmaken, flesjes en luiers. Ik heb de televisie wel aangezet, maar Sten kijkt 5 minuten en dan wil hij weer wat anders zien of met iets anders spelen.

Als je moeder bent kan je je het niet veroorloven om ziek te zijn, nee mama’s kunnen niet ziek zijn. Bij Nick is dat makkelijk ( hij is trouwens ook bijna nooit ziek ), maar heeft ook weleens zo’n virus gehad en dan meld je je ziek op het werk en kruipt je bed weer in. Ik kan natuurlijk niet tegen mijn kinderen zeggen: ”Jongens, vandaag redden jullie je zelf maar even, want mama is ziek”. Mama’s kunnen gewoon niet ziek zijn….

Later las ik trouwens op school dat er ‘Scharlach’ heerst wat roodvonk betekend, dus dat is de boosdoener.

Hoe doen jullie dat met je kind(eren) als jij ziek bent? Heb je iemand waar je je kinderen naartoe kan brengen?