Mijn eerste keer naar een zonnestudio

Op het strand liggen of in de tuin zonnebaden is niet iets voor mij. Ik heb het al snel te warm en zo lang stil liggen is voor mij ook niet weggelegd. Toch wil ik wel graag een kleurtje wanneer ik straks, als het hoog zomer is, mij niet hoef te schamen voor mijn melkflessen en dus ging ik voor het eerst naar een zonnestudio.

Melkflessen

Wanneer ik naast mijn schoonzusje sta, heb ik echt melkflessen. Zij is namelijk al bezig om een mooi kleurtje op te bouwen voor als ze straks op vakantie gaan. Ik niet. Ik ben zo bleek als het maar kan, want ik lig nooit te zonnebaden. Wanneer ik in de zon zit, heb ik het al snel te warm en verhuis ik naar een schaduwplek en ja, dan word ik natuurlijk nooit bruin.

Jurken draag ik graag en met een mooie panty eronder is er niks te zien van mijn witte benen, maar straks als het echt warm begint te worden is een panty natuurlijk ook te warm en kan ik mijn witte benen niet meer verstoppen. Ik zou dan een zelfbruiner kunnen proberen, maar dat heb ik al eens gedaan en dat is me niet echt bevallen: Of  ik krijg er een oranje kleur van óf ik heb het niet goed uitgesmeerd en heb overal rare vlekken dus dat is voor mij geen optie.

Net zulke bruine benen als mijn schoonzus, dat wil ik ook en dus ging ik voor het eerst naar een zonnestudio.

Naar de zonnestudio

De zonnestudio zit bij mij om de hoek dus ik kan er zo heen lopen, ideaal! Mijn moeder zou dan even bij de kinderen blijven zodat ik lekker kon genieten onder de zonnebank. ”Dan moet je wel je make-up eraf halen”, zei mijn moeder en dus liep ik naar boven om mijn foundation van mijn gezicht te halen, mijn ogen kon ik wel zo opgemaakt laten, anders heb ik helemaal zo’n blote konten gezicht.

Aangekomen bij de zonnestudio vertelde ik dat ik graag een kleurtje wilde opbouwen en vroeg hoe het allemaal in zijn werk ging. Ze vroeg of ik snel verbrand wanneer ik in de zon lig, maar ik had geen idee. ”Ik zit nooit in de zon”, antwoordde ik. Ze keek me aan alsof ik iets héél geks zei, maar stelde me een paar opties voor. Eén keer in de week 10 minuten is voor mij voldoende om een mooie kleur op te bouwen. Voor 10 minuten onder de Ergoline 1600 moest ik €11,50 betalen en dat viel me best mee. ”Moet ik me niet insmeren om me te beschermen?”, vroeg ik. Dat was volgens haar niet nodig, maar als ik wilde kon ik wel een crème kopen waarmee het bruiningsproces nog sneller ging en dus kocht ik die er ook bij.

Ze moest de zonnebank eerst even schoonmaken en daarna zou ze me uitleg gaan geven hoe de zonnebank werkt.

Onder de zonnebank

Ik zat nog maar net op de stoel aan een tafel te wachtten toen ze me al riep dat de zonnebank gereed was. Ik stapte binnen in het kamertje en zag een gigantisch hightech moderne zonnebank. Ze legde me uit waar alle knopjes voor dienden en vertelde me dat ik 5 minuten had om me uit te kleden en daarna zou ze de zonnebank aan zetten.

”5 Minuten om me uit te kleden en me in te smeren, dacht ik, dan mag ik wel snel zijn.” Ik deed de deur op slot en deed eerst al mijn sieraden af wat op zich ook al aardig wat tijd kostte. Snel deed ik mijn witte schoenen en kleren uit. Gelukkig had ze het zakje met crème al open geknipt dus ik kon meteen gaan smeren. Ik schoof de crème uit het zakje en er vielen een paar druppels bruine crème op de grond, althans dat dacht ik, want die bruine klodders vielen op mijn lichte broek. Ik dacht aan mijn nieuwe witte schoenen, maar gelukkig lag mijn broek op mijn schoenen en ik zal later wel naar die vlekken kijken.

Toen ik klaar was kon ik gaan liggen en deed de klep van de cabine naar beneden, maar er gebeurde niks. Ik keek naar de knopjes en zag een ‘aan’ knop die ik indrukte en een stem begon te praten. De waaiers gingen aan en het felle licht scheen in mijn ogen. Ik had me dus helemaal niet hoeven haasten, dacht ik nog en sloot mijn ogen.

Waar ik aan dacht terwijl ik onder de zonnebank lag

Het muziek kon je zelf instellen, maar ik vond het helemaal prima zo en probeerde te ontspannen. ”Hier ligt mijn schoonzusje dus ook”, gingen mijn gedachten. ”Zou je het straks al kunnen zien dat ik onder de zonnebank ben geweest?”. Ondertussen kreeg ik het al behoorlijk warm en opende voorzichtig mijn ogen en zette de waaier op mijn gezicht iets harder. Weer begon er een stem te praten en ik voelde de wind op mijn gezicht.

Opeens kreeg ik een soort van paniekaanval, want mijn gedachten dwaalden af naar de film Final Destination waarin 2 meiden onder de zonnebank liggen en er kortsluiting ontstaat met vreselijke gevolgen van dien. Ik zei tegen mezelf dat zoiets alleen maar in films gebeurt en deze zonnestudio er al jaren staat, maar nog nooit iets is gebeurt en dat ik me moest ontspannen.

Het werd warmer en warmer en voelde mijn gezicht gloeien. ”Waarom gloeit mijn gezicht zo, heb ik straks een knalrood hoofd als ik er onder vandaan kom?”. ”Misschien verbrand ik toch wel heel snel?”. Heb ik de deur wel op slot gedaan? Ja, ik heb het 2 keer gecheckt er kan niemand zomaar binnen komen.” En dus sloot ik mijn ogen weer. Opeens ging het licht uit en waren de 10 minuten voorbij.

Een mooi kleurtje

Ik kon me weer aankleden en zag opeens die bruine vlekken op mijn lichte broek. Op de achterkant nog wel! Het leek net een natte scheet vlek! Mijn shirtje kon ik er niet overheen laten vallen, want die was te kort. Er stond wel een doos met natte doekjes en dus probeerde ik de vlek weg te poetsen, want ik wilde nog even naar Kruidvat en met zo’n rare vlek op mijn gat kon ik natuurlijk niet gaan winkelen. Gelukkig kon ik de vlek wegwerken en was er niks van te zien.

Ik keek in de spiegel en mijn hoofd was knalrood. Snel deed ik mijn zonnebril op en liep het kamertje uit. Niemand te zien in de zonnestudio, het meisje stond buiten te roken. Door het raam hoorde ik haar zeggen dat ze me een fijne dag wenste en ik liep richting Kruidvat.

Thuis gekomen deed ik eerst een crème op mijn gezicht ter verkoeling en ik had het nog steeds erg warm. ”Je bent ook helemaal rood’‘, zei mijn moeder lachend. Was het wel fijn?”. Echt ontspannen heb ik me niet, maar ik heb straks wel een mooi kleurtje, dacht ik.