Niet aankomen, dat is van mama

Komt je kindje overal aan en kan je niks laten staan? Ik zeg altijd: ”niet aankomen, dat is van mama, maar helpt dat ook? Kan jij nog iets leuks op tafel zetten?

Spulletjes op tafel

Voordat er kinderen in huis waren had ik best veel spulletjes op tafeltjes en kastjes staan. Op de salontafel had ik ook altijd een doosje met onderzetters en bloemen staan.

Toen ik zwanger was van Deon zei ik nog dat ik nooit iets ging opruimen wat ik op de kastjes of op de vensterbank had staan. Ik leer hem gewoon dat dat niet mag.

Onze salontafel

Alles staat hoog

Toen Deon zichzelf kon optrekken aan de tafel kreeg hij ‘grijphandjes’! Elke keer als hij ergens aan zat zei ik: ”Niet aankomen, dat is van mama”. Ik heb later de breekbare spullen toch maar opgeruimd, want ik was bang dat het ooit toch een keer mis zou gaan. De onderzetters werden steeds uit het doosje gehaald dus het doosje werd ook van tafel gehaald en ergens hoog neergezet. Op een gegeven moment had ik alles hoog staan.

Deon begreep vrij snel dat hij niet overal aan mocht komen en hij wist precies welke spullen ‘van mama’ waren en daar kwam hij dan  (meestal) ook niet aan. De salontafel werd later als speeltafel gebruikt dus heb ik alles maar van tafel gehaald. Ik vond het wel een beetje saai dat er niks op tafel stond, want dit was ik altijd zo gewend. Maar ach het is niet anders dat komt later wel weer.

Niet aankomen

Later kwam Sten. Heel even kon ik weer bloemen of iets anders leuks op tafel zetten, maar dat was maar voor korte duur. Met zijn grijpgrage handjes zat hij echt overal aan. Dat is ook wel logisch, want kinderen willen altijd overal aan zitten en zijn nieuwsgierig. Telkens zei ik weer: ”Niet aankomen, dat is van mama”. Maar hij luisterde niet zo goed. De woordjes ‘niet’ en ‘nee’ kan hij niet horen, want dan word hij boos en gooit het van zich af. Ik had helemaal niks meer op kastjes of tafels staan waar hij bij kon.

Het duurde wel iets langer bij Sten voordat hij luisterde als ik zei ”niet aankomen” en dan moet ik nog voorzichtig zijn dat hij het toch niet opeens van zich afgooit. Nu wijst hij dingen aan en zegt hij ”mama”, dus hij weet dat het niet van hem is en dus niet aan mag komen.

”Nu kan ik weer eens een keer iets op tafel zetten”

Deon zit helemaal nergens meer aan ook niet bij anderen. En omdat ik het meeste al heb opgeruimd en Sten ook steeds beter gaat luisteren dacht ik dat ik wel weer een keer iets op tafel kon zetten, want voor je het weet moet ik voor Brent alles opruimen.

Ik begon met een kistje met onderzetters, want dat vind ik handig als dat op tafel staat, maar ik kan het nog steeds niet op tafel laten staan, want alle onderzetters haalt hij eruit. Dan maar weer ergens hoog neerzetten. Een leuke pot met bloemen misschien? Sten vraagt wat het is. ”Dat zijn bloemen en die zijn van mama, daar mag jij niet aankomen”. Heel even ging dat goed, maar opeens trekt hij aan de bloemen en is alles kapot. Dus ook maar weer opgeruimd. Nu ziet mijn salontafel er zo uit:

Gezellig een tafel met niks erop

Herhalen

De planten op de vensterbank hebben het hier ook zwaar te voorduren. De lade van de tv kast waar normaal gesproken de afstandsbedieningen in horen te liggen is leeg en het kastje waar een deurtje in zit heb ik maar omgedraaid. Laatst heb ik heel stiekem de afstandsbedieningen weer terug  gelegd, want hij weet toch dat er niks meer in ligt. Maar hij kwam er snel genoeg achter dat er opeens weer wat in lag dus maar weer ergens hoog neergelegd.

Ik blijf herhalen: ”Niet aankomen, dat is van mama”. Hij begrijpt het dondersgoed en weet het ook best. Ooit zal hij er wel niet meer aankomen, toch?

Op visite

Ik vind het altijd wel ‘eng’ als ik bij iemand op visite ga, want ook daar zit hij gewoon overal aan. Laatst was ik bij mijn oma op visite en heb eerst maar eens wat spulletjes weggezet, want hij kan het zo van zich afgooien.

Hun eigen speelgoed is dan natuurlijk niet meer interessant, maar de krantenbak wel. Ze hebben al het papier eruit gehaald ( ja ook Deon deed mee ). Op zich nog niet zo heel erg, maar Sten maakt er dan ook nog allemaal kleine stukjes van. Fatsoenlijk praten ging niet echt. Op een gegeven moment was ik gewoon de draad kwijt en wist ik niet meer waar ik het over had, want ik was de hele tijd politieagentje aan het spelen. ”Niet doen”, ”Niet aankomen, dat is van omi”. Ik was bang dat er op een gegeven moment iets zou sneuvelen, maar gelukkig is alles heel gebleven!

Heeft jouw kindje ook van die grijpgrage handjes en moet je veel spullen opruimen of luistert je kindje als je zegt dat hij of zij daar niet aan mag komen? Hoe los jij dit soort dingen op?

Ook interessant: 

Je kindje 5 maand .

Je kindje 7 maand.