’s Avonds eten we altijd gezellig aan tafel, maar zodra ik de borden voor hun neus zet kijken ze er smerig naar. ”Waarom maak je dit?, Je weet toch dat ik dat niet lekker vind? Waarom eten we altijd aardappels? en Moet ik alles opeten?”. De oudste twee eten nu best goed vooral Deon is een goede eter geworden, maar de jongste is een lastige eter en bedenkt allerlei smoesjes om onder het eten uit te komen.
Aan tafel
Onze jongens zijn altijd al lastige eters geweest. Ze lusten bijna niks of hebben geen honger als we ’s avonds warm eten en dat is echt om moe van te worden. Ik heb de meeste trucjes al wel geprobeerd, maar het heeft weinig zin. De slechtste eter op dit moment is Brent (3 jaar). Als we aan tafel zitten kijkt hij naar zijn bord en zegt meteen dat hij het niet lust zonder een hap te hebben genomen. ”Mijn buikje zegt dat hij vol zit”, zegt Brent en laat mij zijn blote buik zien. ”Veel zit er niet in hoor, straks zegt je buikje dat hij weer honger heeft”, maar dat maakt hem niks uit. Hij verzint de laatste tijd allerlei smoesjes om het warme eten niet te hoeven eten.
Hij blijft netjes aan tafel zitten en wacht totdat iedereen zijn bord leeg heeft. Ik hoop nog dat hij stiekem wat van zijn bordje eet en doe overdreven een hap eten van mijn eigen bord in mijn mond. ”Hmmm, wat is dit lekker, je word er ook heel sterk van”, zeg ik. ”Ik ben ook al heel sterk”, zegt Brent.
Smoesjes
Smoesjes om onder het eten uit te komen heeft hij genoeg:
- Ik heb een zere buik.
- Ik heb geen honger.
- Mijn buikje zegt dat hij vol zit.
- Dat lust ik niet.
- Te moe om te eten.
- Ik heb al genoeg gehad.
- Ik heb een zere mond.
- Mijn tanden doen pijn.
- Ik wil niet eten.
- Het ruikt niet lekker.
Die smoesjes, daar trap ik natuurlijk niet in, er staat immers geen domme mama op mijn voorhoofd. Ik bedenk redenen om hem wel te laten eten, maar net zoals die smoesjes mij koud laten, zo laat het hem koud wat ik zeg.
Het favoriete eten
Wanneer ik de jongens vraag wat ze dan willen eten (en dan heb ik het wel over een echte maaltijd) dan komen ze met het volgende:
Deon eet graag kippenpoten, tomaten, ei, vis of garnalen en eet zelfs oesters en mosselen. Ja, als je insecten lekker vind lust je dat ook wel. ”Noem eens een keer een andere groente dan tomaten”, vraag ik. ”Nou dan vind ik die lange groene bonen ook wel lekker”. Dat is dus zijn favoriet, nou ja favoriet niet echt, maar als je moet kiezen dan maar dat. Gelukkig zeurt hij bijna nooit met eten, behalve rode kool dat lust hij echt niet. Hij probeert het wel, maar het gaat kokhalzend. Ok, ik lustte vroeger ook geen rode kool dus dan krijgt hij het niet. Sten daarentegen lust het wel.
”Snoep mag niet hè?”, vraagt Sten (5 jaar). ”Nee, ik bedoel een warme maaltijd, iets gezonds”. ”Dan doe ik maar aardappels, vlees, tomaat en meloen”. Tja, daar kan ik ook niet echt veel variatie op bedenken.
Brent zijn buikje maak ik alleen blij met spaghetti en hij is dol op fruit. Het is erg frustrerend, maar ik weet dat het goed komt als ik naar Deon kijk. Het is gewoon een fase.
Lees ook:
Gebruikt jouw kindje wel eens een smoesje om niet te hoeven eten?
