Waarom mijn man in mij sneed met een stanleymes

Nick lachte en haalde zijn stanleymes uit zijn werkbroek. Toen hij in mij ging snijden durfde ik niet te kijken.”Ik doe je geen pijn, doe je ogen maar dicht”, zei hij. Ik wist dat het moest en vertrouwde hem dus sloot ik mijn ogen.

Les in het bos

Elk jaar in mei gaan alle kinderen van de Kindergarten 2 weken naar het bos. Dit is voor de kinderen natuurlijk super leuk en interessant en véél leuker dan ‘les’ op school.

Het nadeel van het bos vind ik de teken. Ik probeer de jongens zo goed mogelijk te beschermen en hoe warm het ook is, ik trek ze geen korte broek aan en geen shirt met korte mouwen. Wel een pet, maar Deon droeg hem de laatste paar dagen niet, want hij vond het daar te warm voor. Ook heb ik een anti-teek spray en daar spray ik hun lichaam elke morgen mee in.

Geen anti-teek spray

Op de laatste ‘schooldag’ werden de ouders ook uitgenodigd. Deon kent het bos op zijn duimpje en nam me mee op ontdekkingsreis door het bos. We klauterden door het mulle zand de heuvels op en liepen naar het heksenbos. Het bos is prachtig en ik snap dat de jongens het jammer vonden dat het de laatste dag was.

Ik was alleen vergeten om mij en Brent in te sprayen met de anti-teek spray. Eenmaal thuis heb ik de jongens goed gecontroleerd, maar gelukkig geen teek gevonden.

Jeuk

Misschien zit het tussen de oren, maar het is net als bij luizen. Wanneer ik eraan denk krijg ik spontaan overal jeuk. Zo had ik dit die avond na het bos ook, maar een teek is zo klein dat voel je toch niet?

Toen ik de volgende dag wilde douchen zag ik hem; een teek! Ik dacht dat ze altijd op warme plekjes gingen zitten, maar deze zat op mijn knie. Hij wilde zich net gaan nestelen en ik snelde naar beneden om de tekentang te pakken.

Paniek

Nu ben ik met dat soort dingen best panisch, maar probeerde rustig te blijven. De tang had ik gelukkig snel gevonden, maar omdat hij nog zo klein was kreeg ik hem niet te pakken.

Het zweet brak me overal uit en probeerde het telkens weer, maar zonder resultaat. Ik raakte een beetje in paniek en wilde echt niet wachten totdat het vieze beestje zich vol had gezogen met mijn bloed.

Ik belde Nick op en gelukkig was hij in de buurt aan het werk. Het duurde even voordat hij eindelijk zijn telefoon opnam. ”Nick je moet nu komen ik heb een teek”. ”Jeetje ik schrik me kapot, ik dacht dat er iets ergs aan de hand was. Ik kom er zo aan”. 

”Hij lachte en haalde een stanleymes uit zijn werkbroek”

Stanleymes

Normaal is hij niet zo snel, maar binnen 3 minuten was hij er. Hij pakte de tekentang, maar ook hem lukte het niet om de teek eruit te halen. De teek was nog te klein.

Ik zag een grijns op zijn gezicht en hij haalde zijn grote stanleymes uit zijn werkbroek. Mijn ogen werden groot. ”Nee je gaat niet met een stanleymes in mij snijden”. ”Het doet niet zeer, dat beloof ik. Doe je ogen maar dicht”. Ik durfde niet, maar die teek moest er wel uit. ”Vertrouw me maar”. Ik deed mijn ogen dicht en hij sneed in mijn knie. Echt zeer deed het niet, maar ik keek niet.

Hij was klaar, althans dat dacht ik omdat hij stopte. Het lukte niet dus ik moest nog even door de zure appel heen bijten. ”Pak even een papiertje” , zei hij en ik scheurde een stuk toiletpapier af.

Met kop en al

”Kijk met kop en al”, zei Nick en hij liet het papiertje zien met het kleine rotbeestje. Qua bloed viel het heel erg mee, met het blote oog was het nauwelijks te zien. Het papiertje ging in de toilet en ik spoelde hem door. Op de ‘wond’ smeerde ik Betadine.

”Dankje”, zei ik en hij vertrok weer naar zijn werk.

Ik heb nog steeds jeuk, maar dat zullen de gedachten wel zijn…..