sterrenkijker, mamablog, batboy

De geboorte van een sterrenkijker

De bevalling van een sterrenkijker is heel pittig. Het duurt langer en de weeën zijn heftiger en krachtiger. Het is mogelijk om natuurlijk te bevallen, maar in sommige gevallen word er gekozen voor een keizersnede.

Sterrenkijker

Bij de geboorte zijn er verschillende hoofdliggingen. De ideale ligging voor je baby is met het hoofdje naar beneden en het achterhoofd in de richting van je buik.

Andere liggingen kunnen de bevalling lastiger maken, zoals bij mij het geval was: een sterrenkijker. De bevalling van een sterrenkijker is een lastige bevalling. Het duurt langer en is pijnlijk. Een sterrenkijker ligt met zijn hoofd omlaag, maar kijkt naar boven (naar de sterren). Het is mogelijk om natuurlijk te bevallen, maar in sommige gevallen word er voor een keizersnede gekozen. Dit ligt aan de grootte en de verdere ligging van je baby.

Weeën

Voor de bevalling was ik helemaal niet bang. Ik vond het eigenlijk wel spannend en over de pijn van de weeën had ik helemaal niet nagedacht.

’s Nachts rond 02:00 uur begonnen de weeën en ik dacht: ”Dit houd ik makkelijk vol”. Maar het werd opeens zo heftig en rond 05.30 uur hield ik het gewoon niet meer vol. Ik had non stop weeën en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. We reden naar het ziekenhuis en daar werd mij verteld dat ik nog maar 1 cm ontsluiting had. Ik mocht even een uurtje rondlopen en daarna zouden ze weer gaan kijken.

Het lopen ging heel moeizaam en ik had vreselijk veel pijn. Eindelijk was het uur voorbij. De weeën waren iets gezakt en ik mocht weer naar huis.

Een dag later

Ik was heel moe, maar slapen kon ik niet. De dag duurde lang en langzaam aan werd het weer avond. Ik kon niet eten en niet slapen en ben de hele nacht wakker geweest.

Rond 06:00 uur hield ik het echt niet meer vol en reden we weer naar het ziekenhuis. Ik had nog maar 2 cm ontsluiting en het schoot gewoon niet op. Dit kon ik echt niet langer meer volhouden. Gelukkig stuurden ze mij niet naar huis.

De weeën werden steeds heftiger en gingen over de 130, maar de ontsluiting bleef bij 2 cm.”Hoe is dat in hemelsnaam mogelijk?”, dacht ik.

Ruggenprik

Ik kreeg pijnstillers, maar die werkten niet. Ik werd helemaal gek van de pijn en aan de andere kant schaamde ik mij ook wel een beetje. ”Stel ik mij dan aan? Heb ik zo’n lage pijngrens?”. 

Toen ik vroeg om meer pijnstillers gaven ze mij twee keer over een spuit, maar ook die hielp mij niet. De weeën werden heftiger en kwamen steeds sneller achter elkaar. Rond 11:00 uur had ik 4 cm en tegen 14:00 uur had ik 5 cm ontsluiting. ”Vandaag komt de baby”, zeiden ze en wat was ik blij dat te horen, maar wanneer vandaag?

Omdat ik uitgeput was en zoveel pijn had stelden ze een ruggenprik voor. Toen ik het formulier moest ondertekenen werd ik bang en dacht dat er misschien iets fout zou kunnen gaan. Ik twijfelde en besloot om geen ruggenprik te nemen.

Bad

Ze lieten voor mij een heerlijk bad vollopen en ik moet eerlijk zeggen dat dat echt super fijn is! De pijn is dan veel dragelijker. Eenmaal uit bad kwamen de heftige weeën om de paar minuten en toen ben ik toch maar voor een ruggenprik gegaan.

Ik had het veel eerder moeten doen, want eindelijk was de pijn weg en heb ik heerlijk 1,5 uur geslapen.

Rond 18:00 uur had ik nog steeds maar 5 cm ontsluiting en ik hoorde de artsen al iets zeggen over een keizersnede. Een andere arts besloot om nog even te wachten en ze gaven mij een tabletje om de weeën nóg sterker te maken.

Een sterrenkijker

Omdat het allemaal zo heftig was, ging ik hyperventileren. Het was zwaar en door de verdoving ging het persen moeizaam, maar rond 20:00 uur zag Nick het hoofdje. Niet zoals het hoort, maar met het gezicht naar boven: een sterrenkijker. Deon was 57 cm en woog 3936 gram.

Het was een heftige bevalling, maar ik hoefde mij geen zorgen te maken voor een eventuele tweede bevalling met een sterrenkijker. Meestal komt dat niet twee keer achter elkaar voor. ‘Meestal’ , bij mij dus wel, want ook de tweede bevalling had ik een sterrenkijker en deze keer was het nóg erger en heftiger.

Heb jij om pijnbestrijding gevraagd tijdens je bevalling? En hoe was de hoofdligging van jouw kindje?

Lees ook:

 

 

Article by Batboy

Hi, ik ben Krystle oprichtster van de blog Batboy. Batboy is opgericht in 2016 en in 2017 is Batboy ingeschreven als bedrijf en ben ik zelfstandig ondernemer. Op Batboy vind je dagelijks inspirerende blogs over het ouderschap, dagjes uit, fashion, jongens speelgoed, persoonlijke verhalen en meer.

This Article Has 7 Comments
  1. Danielle schreef:

    Hier lag de oudste gewoon gunstig, maar ben wel ingeleid met 37 weken vanwege zwangerschapsvergiftiging. Heb toen overigens wel om een ruggenprik gevraagd en uiteindelijk is het een keizersnede geworden. Vanwege type 1 diabetes moest ik bij de tweede met 38 weken ingeleid worden maar dat doen ze niet na een keizersnede dus werd het automatisch een geplande keizersnede.

  2. Angelique schreef:

    Die van mij was ook een sterrenkijker maar lag ook nog eens met z’n hoofdje achterover wat ervoor zorgde dat de laatste minuten nog best spannend waren. Gelukkig allemaal goed doorgekomen en trots op mezelf want zonder pijnstilling. Wel 12 uur weeën storm in mn rug en 2 en half uur mijn pers weeën moeten ophouden want nog niet voldoende ontsluiting.

  3. Heidie schreef:

    De tweede was een sterrenkijker maar gelukkig niet met het gewicht en lengte van de eerste die heel groot was (iets meer dan 4 kg en 54 cm).
    Geen pijnbestrijding gehad, het ging heel snel (binnen 3 uur) maar deed wel veel pijn.

  4. roos schreef:

    Bevallen van een sterrenkijker. Mijn zoontje was 54 cm en woog 4450 gram. Zonder pijnstilling bevallen. Vreselijk afgezien. Bevalling van 40 uur gehad. Ze kwamen er pas tijdens de bevalling achter dat het een sterrenkijker was.

    • Batboy schreef:

      Ja, bij mij ook. Jeetje zeg 40 uur zonder pijnstilling, dat is zeker vreselijk! Het is wel cliché, maar je bent het wel snel weer vergeten als je je kindje in je armen hebt 🙂

  5. Hilde schreef:

    2x bevallen van een sterrenkijkertje.
    De eerste is uiteindelijk na 16 uren met heftige weeen gehaald met de vacuümpomp. (3300 gr)
    2 injecties met pijnstillers hadden totaal geen effect.
    De gynaecoloog hing letterlijk in de vacuümpomp😵
    4 jaar later een vlotte thuisbevalling, ontsluiting ging snel en de weeen waren te doen.
    Tot het moment dat er iets tevoorschijn kwam, dat was niet het hoofdje maar een handje, grote paniek en als klap op de vuurpijl bleek nummer 2 ook een sterrenkijkertje.
    Na een dik uur persen is meneer toch thuis geboren, vlotter dan de 1e keer, weer zonder pijnstilling, handje voor zn hoofd, sterrenkijkertje en 4000gr schoon aan de haak.
    Nu 11 jaar later weer zwanger, ruim 33 weken en ik begin nu tegen de bevalling op te kijken.
    De ene zegt dat je het kunt vergelijken met een 1e bevalling omdat het al zo lang geleden is, de ander zegt dat de vorige bevallingen wel ruimte hebben gemaakt en dat deze vlotter gaat.
    Bovendien kan 3x een sterrenkijkertje niet…., zoiets heb ik eerder gehoord🤨😵

    • Batboy schreef:

      Jeetje wat heftig! Jammer dat de injecties en pijnstillers geen effect hadden. Ik kan me voorstellen dat je nu tegen de bevalling opziet. Ik had dat ook bij de derde, maar dit was de beste bevalling en ging heel snel, dat had ik niet gedacht na de eerste twee sterrenkijkers en was ook heel bang. Het ging echter heel vlot dus ik geloof wel dat de andere twee bevallingen ruimte hebben gemaakt en dat het dan sneller gaat. Bij mij was dat in ieder geval wel zo en heb me dus voor niks zorgen gemaakt.

      Ik wens je nog een hele fijne zwangerschap en succes met de laatste loodjes! Ben wel heel benieuwd hoe het uiteindelijk is gegaan. Lijkt me leuk als je dat tegen die tijd laat weten 🙂 . Als het zo gaat zoals bij mij is de derde een eitje vergeleken bij de eerste twee.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.