Straf geven is natuurlijk niet leuk, maar soms moet je wel. Je spreekt je kindje streng toe en geeft een waarschuwing, maar wat als je kindje dan nóg steeds niet luistert? Geef je dan wéér een waarschuwing of neem je meteen maatregelen? En heeft het überhaupt wel zin om je peuter sorry te laten zeggen?
Straf geven aan je peuter
Vroeger werd slaan gezien als een verantwoorde opvoedingsmethode. De kinderen die op school ongehoorzaam waren kregen als straf vaak een tik op de vingers, draai om de oren of werden met de roe geslagen op de blote billen of rug. Daarbij was het van belang dat de rest van de klas dit ook zag, zodat de gestrafte leerling zich schaamde en de andere kinderen niet durfden om zich niet te gehoorzamen.
Er werden ook andere straffen uitgedeeld als je ongehoorzaam was. Als de leerkracht vond dat je straf verdiende kreeg je de pechvogel naar je toe gegooid (een stoffen vogel met zand gevuld). Wanneer je dit weer terug moest geven aan de leerkracht kreeg je een pak slaag. Of je moest ezelsoren dragen of met een groot zwaar bord om je nek lopen zodat iedereen kon zien hoe ‘dom’ en ongehoorzaam je was.
Nederland was één van de eerste landen die in 1820 de lijfstraffen op school verbood. Strenge tucht was nu eenmaal ‘noodzakelijk’, maar niet iedereen was direct overtuigd van de nieuwe regel.
Speelgoed afpakken
De meeste ruzie wordt hier gemaakt om het speelgoed. Is de één ergens mee aan het spelen, wil de ander het hebben en pakt het af of er wordt mee gegooid. Gooien met speelgoed mag dus absoluut niet en dan geef ik een waarschuwing. Wordt er na de waarschuwing nog niet geluisterd, pak ik het af en mag er niet meer mee worden gespeeld.
Time-out
Soms is het ook nodig om je kindje een time-out te geven. Ik weet nog dat wij vroeger als straf op de trap moesten gaan zitten en als we dan weer konden luisteren en sorry hadden gezegd mochten we naar de kamer.
Ik spreek mijn kinderen eerst altijd toe en geef een waarschuwing. Wordt er na de waarschuwing niet geluisterd krijgen ze een time-out en moeten ze op het strafkrukje in de gang zitten. Eén minuut per levensjaar van je kind is een standaard advies en dat vind ik ook makkelijk te onthouden.
Sorry zeggen
Het verbaasd mij dat Sten hier altijd netjes blijft zitten net zo lang totdat hij wordt opgehaald. Daarna wil ik graag dat hij sorry zegt om wat hij heeft gedaan en geef hem een knuffel. Doet hij het daarna toch weer, gaat hij zonder pardon weer op het krukje.
Er wordt gezegd dat kinderen onder de 4 jaar het woord ‘sorry’ niet begrijpen en het dus geen nut heeft om je kindje dit te laten zeggen. Ik ben van mening dat het wel degelijk nut heeft, want op een gegeven moment snappen ze het heus wel. Hebben ze sorry gezegd dan is alles ook weer goed en kunnen ze vrolijk verder spelen.
Dat het nut heeft kan ik zeker beamen, want nu zeggen ze vaak ‘sorry’ als ze weten dat ze iets verkeerds hebben gedaan. Ze weten dat ze fout zijn en betuigen hun spijt.
Wanneer ik gebruik maak van een time-out vind ik zelf dat ze ergens moeten gaan zitten waar verder niemand is. Een straf dat ze in de woonkamer in de hoek of tegen de muur aan moeten gaan staan heeft hier weinig effect. Ze zijn dan veel te snel afgeleid en dit dan niet echt zien als ‘straf’.
Geef jij weleens een time-out en pak je ook weleens speelgoed af als straf?
Ik merk dat Fiene ook echt wel snapt wat het inhoudt om sorry te zeggen inderdaad. Wij hebben geen bankje, maar de gang werkt bij ons ook prima 😉
Hier nog niet, kleine is 1.5. Merk ook dat hij nog glimlacht als ik “nee” zeg. Tot nu toe negeren we vooral onwenselijk gedrag (hoewel wij maar weinig onwenselijk vinden; gooien met speelgoed vinden wij tot nu toe “superknap” en eem boterham chocopasta tegen zn oor drukken met de besmeerde kant omdat hij met zijn boterham wil bellen grappig).
Dat is ook wel grappig om met een boterham te bellen, daar kan je ook niet boos om worden toch?!
Ja ik geef ze wel eens een time-out. Maar bij Dylan hebben we een hele andere benadering nodig. Dan moet ik echt door mijn knieeen en hem toespreken. En vooral niet boos worden, en dat is soms wel moeilijk, want juist hij weet hoe hij het bloed onder je nagels vandaan moet halen….
Wij hebben hier een strafhoekje waar ze even moeten staan. Het grappige met die twee kleintjes is dat als één van de twee daar staat (wat eigenlijk bijna niet meer gebeurt), dat de ander erbij komt staan 😀 Solidair!
Heel interessant artikel, ook m.b.t. hoe het vroeger ging.
Aah dat vind ik wel lief haha
Wij hebben een muurtje.
Wel een mooi krukje heb je!
Ja, leuk hè?!
Ik vind dit een prima methode hoor! Even ergens nadenken over wat ze fout gedaan hebben!
Hallo,
Mijn zoontje van bijna 3 kan hele erge driftbuien krijgen als gevolg van de waarschuwingen die ik geef. Wij hebben ook de gang als straf/time-out plek. Ik probeer (tot zover dat lukt) hem altijd rustig en consequent daar neer te zetten en volg verder de zelfde stappen als wat jij benoemt. Alleen nu blijft ie niet zitten. Komt steeds terug de kamer in, doet de deur gewoon weer open, gaat schoppen tegen de deuren enz…. ik weet dat ik dat gedrag moet negeren maar dat gaat beetje moeilijk als hij steeds terug komt. Hebben jullie tips voor ons??
Groetjes yvonne
Hi Yvonne,
Ik herken je probleem. Ik snap dat het heel moeilijk is om zijn gedrag te negeren als hij steeds terug komt. Dat is erg vervelend. Misschien is het een leuk idee om een schema te maken waar hij telkens een sticker op mag plakken als hij zijn tijd heeft uitgezeten. Zet een leuke (kook)wekker bij hem in de buurt en als hij afgaat weet hij dat hij wordt opgehaald. Ik zou niet direct beginnen om de wekker 3 minuten te laten lopen, maar steeds met 30 sec op te voeren net zolang tot hij 3 minuten alleen blijft zitten. (een minuut voor elk levensjaar).
Is hij de eerste keer 30 sec netjes blijven zitten dan mag hij een sticker plakken. Is de kaart vol dan beloon je hem met iets.
Ik hoop dat je er iets aan hebt en hoor graag van je of het werkt.