Fietsen, liever pak ik de auto. Het is makkelijk en snel, alhoewel ik er nu achter ben dat de fiets vaak toch wat sneller is. Ik pakte mijn fiets en daar ging ik dan. Vaker fietsen, dat moet ik eigenlijk meer doen. Meer beweging kan geen kwaad en fietsen heeft zoveel meer voordelen.
Fiets of auto?
Het is gewoon gemakkelijk: even snel de auto pakken. De fiets vind ik altijd zo’n gedoe. Wanneer ik boodschappen ga doen, pak ik de auto, want je neemt altijd meer mee dan de bedoeling is en op de fiets is dat toch niet zo handig. Als ik naar mijn werk ga, pak ik ook de auto. Het is makkelijk, ik kom niet bezweet over en ik kan wat later van huis vertrekken. Ik heb altijd wel een goede reden om de auto te pakken en mijn fiets die staat maar mooi te wezen, zonde eigenlijk.
Nieuwe fiets
Ik had echt een rot fiets. Toen ik hem kocht, 10 jaar geleden, was mijn fiets echt dé bom! Ik zag het al helemaal voor me: een witte fiets met een wit fietsstoeltje achter en voorop een mooie grote rieten mand. Het was echt de mooiste fiets ever! Voor die kleine stukjes die ik fietste was het een prima fiets, maar toen ik grotere afstanden ging fietsen heb ik hem echt vervloekt! Het mandje voor was topzwaar en hij trapte echt ontzettend zwaar. Bezweet en moe kwam ik aan op mijn bestemming, nee ik ga nooit meer op die stomme fiets fietsen! Ik besloot om hem op Marktplaats te zetten en wilde een andere. Geen elektrische, want zulke afstanden fiets ik niet, maar een sportieve fiets die lekker licht trapt.
Al snel vond ik er één op Marktplaats met wel tig versnellingen. Een hele blitse, sportieve fiets, nog zo goed als nieuw! Ik pakte vaker de fiets, want wat een fantastische fiets! Hij ging zo snel, daar is een elektrische niks bij 😉 . Super blij was ik met mijn aankoop en ik bedacht dat ik ook maar eens op de fiets naar het werk zou gaan.
Smoesjes, smoesjes en nog meer smoesjes
Ik heb weliswaar een paar keer gefietst, het is echt op één hand te tellen en daar stond hij dan, gewoon in mijn tuin onder de overkapping mooi te zijn. Soms overweeg ik het wel om de fiets te pakken, maar dan waait het weer te hard en kom ik met een wilde haardos aan op het werk. Dan regent het en ik wil niet als een verzopen kat aankomen of het is te koud of te warm of te ver weg en tja, dan pak ik liever mijn auto. Mijn gedachten om ook eens naar mijn werk te fietsen, bleven alleen bij gedachten.
Tot ik op de dag, mijn fiets nodig had. Daar waar ik moest zijn was niet heel ver bij mij vandaan en parkeerplaats zoeken is daar echt een kriem. Mijn fietsensleutel kon ik zo pakken en dus stapte ik op mijn blitse fiets. Ik had ingeschat dat ik er wel ruim 15 minuten over zou fietsen en dus, voor de zekerheid, vertrok ik 30 minuten voor de tijd. Er kunnen natuurlijk altijd obstakels zijn of iets anders tussen komen en ik ben liever te vroeg dan te laat.
Mijn gedachten wanneer ik op de fiets zit
Ik was nog geen paar honderd meter van mijn huis toen ik merkte dat mijn banden ontzettend zacht waren. Op een klinkerweg was het echt geen doen en ik was blij dat ik op het asfalt fietste. ”Ik hoop dat de banden het volhouden”, dacht ik, en zag mezelf al lopend het hele parcours afleggen.
Het fietsen viel me heel erg mee en vroeg mezelf echt af waarom ik niet vaker de fiets pakte. Het is snel, je bent lekker in de buitenlucht, hebt beweging en ik zit niet met mijn luie gat in de auto. Ik fietste verder en kreeg een beetje zadelpijn. ”Eigenlijk is dit zadel veel te hard, een lekker zacht gelzadel zou helemaal niet verkeerd zijn”. Maar misschien moet mijn derrière ook even wennen.
Aangekomen op mijn bestemming
De weg naar mijn bestemming op de fiets is natuurlijk heel anders dan wanneer ik met de auto zou gaan. Nu waren er allerlei binnendoor wegen en ik was er in een mum van tijd. In de verte zag ik mijn eindbestemming en keek op mijn horloge. Ik heb ongeveer tien minuten gefietst en was dus veel te vroeg. Ik zag een bankje staan waar ik even op ben gaan zitten en scrolde wat op mijn telefoon. Ondertussen keek ik even of ik een plekje voor mijn mooie fiets zag.
Vaker fietsen?
Heen valt altijd wel mee, maar dan moet je ook nog terug. Op de heenweg had ik de wind mee en op weg naar huis had ik wind tegen, maar zonder zweetplekken en verwilderd kapsel kwam ik thuis en parkeerde mijn fiets onder de overkapping. ”Die ga ik vaker pakken”, dacht ik.
De volgende dag had ik afgesproken met een vriendin in de stad. Dat is amper vijf minuten vanaf mijn huis dus voor dat stukje pak ik echt geen auto. Totdat ze me appte of ik niet bij haar kwam. Ik keek naar buiten en het regende pijpenstelen. Daarbij woont ze echt helemaal aan de andere kant en ik keek uit het raam. Eigenlijk hoefde ik niet eens na te denken, ik pakte mijn autosleutels en stapte in mijn auto. Misschien als het mooi weer is, dan fiets is misschien wel naar haar toe.
