”Ik wil geen pamper meer aan, ik ben nu een grote jongen”, zei de jongste mij onlangs. Ik zag het al helemaal voor me, nooit geen pampers meer verwisselen, geen gezeur dat er een schone pamper aangedaan moet worden en meer ruimte in de vuilnisbak. Al mijn jongens zijn nu zindelijk. Voortaan poep en plas op de wc, althans dat dacht ik.
Is hij nog steeds niet zindelijk?
De middelste spande echt de kroon en het duurde erg lang voordat hij eindelijk zindelijk was. Bij de jongste (3 jaar) heb ik er mijn twijfels over, maar ben er wel mee bezig. Tips en/of commentaar krijgen we genoeg:
- Je moet hem gewoon geen pamper meer aan doen. In een natte (onder)broek willen ze niet lopen dus dan zijn ze zo zindelijk.
- Laat hem in de zomer in z’n blote kont lopen.
- Gewoon op het potje zetten.
- Die van mij was al zindelijk met 2 jaar.
- Geef hem een beloning.
- Je moet een brilverkleiner aanschaffen.
Doe ik ze geen pamper aan dan laten ze het gewoon lopen. Kan hun het schelen dat ze in een natte broek lopen. In hun blote gat laten lopen in de zomer? Ook dan plassen ze gewoon en spelen daarna weer vrolijk verder.
Lees ook: Droog in een week, kan dat?
Ik wil geen pamper meer aan
Sommige kinderen geven zelf aan dat ze naar de wc willen, maar dat is per kind verschillend. Er zijn kinderen die met twee jaar zindelijk zijn, maar er zijn ook kinderen die met vier jaar geen pamper meer dragen.
De jongens waren boven aan het spelen totdat de jongste met een stinkende pamper in zijn handen naar beneden kwam. ”Ik wil geen pamper meer aan, nu ben ik een grote jongen” en ik kreeg een lekkere poep pamper in mijn handen gedrukt. Zijn handen, broek en zelfs zijn benen zaten onder de poep. Ook de wc boven zat er helemaal onder!
Ik maakte alles schoon, ging hem wassen en pakte een schone pamper. ”Nee, nu ben ik groot”. ”Wil je geen pamper meer aan?”, vroeg ik hem. Pas geleden heb ik nog een hele voorraad pampers gekocht en in mijn gedachten was ik ze al aan het verkopen. Of ik kan ze natuurlijk nog gebruiken voor de nacht, dacht ik.
Nooit geen pampers meer
Alle drie de jongens zijn zindelijk en sneller dan ik had verwacht. De dag dat ik nooit geen pampers meer zou hoeven verschonen was eindelijk daar!
De tv ging aan en we zaten lekker op de bank knusjes tegen elkaar. ”Als je een plasje moet, dan zeg je het tegen mama hè? Zullen we anders nu even naar de wc gaan?”. ”Volgens mij heeft hij al geplast”, zei Nick. En ja hoor, de hele bank was nat! Te vroeg gejuicht dus.
Het stinkt naar poep
De avond brak aan en het was tijd om naar bed te gaan. Nick vond het ontzettend stinken naar poep in de badkamer. ”Ja, logisch, zei ik, die geur blijft lang hangen”. Toen de laatste rond 20:00 uur zich ging wassen was de poeplucht nog steeds erg aanwezig. Het leek wel of er ergens een dikke drol lag, maar we konden niks vinden.
We zochten overal; achter de wc, in de prullenbak zelfs in de kast, maar niks te vinden. Totdat Nick met zijn neus in de handdoeken zat. ”Hier is het!” hij klonk bijna alsof hij een schat had gevonden. En ja hoor in mijn gezicht handdoek zat een dikke laag poep. We hadden het niet gezien, omdat de handdoek zwart is, maar nu ik de handdoek bijna in mijn neus gedrukt kreeg zag ik het.
Wat als Nick het niet had gezien? Had ik dan ’s avonds mijn gezicht afgeveegd met een poep handdoek? Die gedachten deden Deon en mij kokhalzen. Gelukkig hebben we ook lichte kleuren handdoeken, die hang ik er maar zolang neer. En dat is maar goed ook, want toen meneer de volgende dag weer boven aan het spelen was kwam hij beneden en liet mij zijn bruine vingers zien. ”Kijk eens mama poep”.
De handdoek in de badkamer was trouwens nog schoon, maar zindelijk is hij dus nog niet.
